Zou hij er in het echt net zo uitzien als op de foto?
Estimated reading time: 3 minuten
We hadden afgesproken in het centrum. Ik zou hem de ontmoetingsplek appen. Hij gaf mij een carte blanche. Bij de dichtstbijzijnde bushalte waar ik uitstapte, trof ik een pleintje met mijn favoriete eetgelegenheid en dus ging ik daar naar binnen. Ik appte mijn date waar ik was. Hij zou eraan komen, moest eerst zijn auto ergens in de buurt zien te parkeren.
Ondertussen nam ik alvast plaats aan een vrij tafeltje. Het was een ronde tafel voor drie en gelukkig vlak bij de ingang. Zo kon ik hem niet missen. Ik checkte mijn smartphone. ‘Oké, ik kom daarheen’, schreef hij.
Vrijmoedig
Een kwartier verstreek. Vrijmoedig bestelde ik voor mezelf alvast een drankje. Naast mij ving ik een gesprek op van twee vriendinnen over daten en relaties: ‘Daten is spannend. Als er iemand binnenloopt, vraag je je telkens af: ‘zou hij het zijn?’
Geboeid luisterde ik hoe het gesprek tussen de twee jonge vrouwen zich aaneenreeg in een onophoudelijke woordenstroom, waarbij vooral één van de twee aan het woord was. Haar ex had haar jaren geleden verlaten en ze wist nog altijd niet waarom. ‘Als hij nou vreemd was gegaan, dan was dat tenminste duidelijk’, zei ze tegen haar vriendin. Ze meed de stad waar ze met haar ex-geliefde had gewoond. Haar nichtje had hem een keer ergens gespot. Ze wist dat hij een nieuwe vriendin had en dat hij nu met haar in het buitenland woonde. ‘Ik ben wel blij voor hem.’ In haar neutrale, maar liefdevolle reactie zat een licht verlangen.
Levensfase
Mijn date had in zijn profiel gezet: ‘Bij voorkeur ben je over je ex heen.’ Dat begrijp ik ergens wel, maar mag je er dan niet meer over praten? De ingang van het café bleef ik in de gaten houden. Niemand die binnenstapte, leek ook maar enigszins op hem. Ik keek weer even in mijn app: ‘Ik ben er over tien minuten..’ Hij moest het laatste stukje lopen.
Het meisje aan het tafeltje naast mij knoopte haar losse relatie-eindje al pratend aan elkaar. ‘Ik studeerde nog, hij werkte al. Ik denk dat we in een andere levensfase zaten.’ Omdat ze voor haarzelf een reden had gevonden, kon ze dit hoofdstuk beter afsluiten, zo stelde ik mij voor.
Het was al iets over lunchtijd en ik begon trek te krijgen. ‘Hij laat wel erg lang op zich wachten’, mopperde ik in gedachten en mijn lichaam trok zich van binnen samen. Het werd steeds drukker in het eetcafé. Daarom nam ik achterin plaats aan een tafel voor twee.
Terwijl ik in mijn smartphone verdiept was, stond er ineens iemand tegenover mij. Glimlachend stak hij zijn hand uit. Het was ‘m. Zijn profielfoto leek niet sprekend op de man die zich aan mij voorstelde…
