Estimated reading time: 2 minuten
Je herkent het misschien wel. Je ontmoet iemand voor het eerst en er vallen van die ‘ongemakkelijke’ stiltes.
Hoe ga je daar dan mee om? Om de gaten van je onrust te dichten, ga je bijvoorbeeld veel praten, zodat je achteraf denkt: die informatie had ik nog helemaal niet over mezelf prijs willen geven.
Gemist gesprek
Voordat je het weet, gaat je aandacht uit naar je telefoon. Zogenaamd ‘om even iets op te zoeken.’
Persoonlijk kan ik mij nog goed een eerste date van jaren geleden herinneren. We zaten in een restaurant en tijdens het gesprek ging zijn aandacht zonder pardon naar zijn mobiel. Het was alsof hij wachtte op iemand die hem zou bellen.
Projectie
Wat als jij alleen maar aan het woord bent tijdens een afspraakje? Voordat je het weet, beticht je de ander een Stille Willie te zijn; iemand die weinig over zichzelf prijsgeeft. Nogal saai. Mogelijk heb je de eerste (onterechte?) conclusie over die ander dan al getrokken. Het kan projectie zijn van je eigen ongemak.
Uit ervaring weet ik dat het goed werkt om na het gesprek toe te geven dat je misschien wel veel hebt gesproken, om het ongemakkelijke gevoel van een eerste ontmoeting te verhullen. Als de ander daar begripvol of bemoedigend op reageert, is dat een geruststelling. Zo weet je beter met wie je te maken hebt. Ongemakkelijke stiltes zijn dan waarschijnlijk niet zo’n issue meer en je hebt natuurlijk ook tijd nodig om onderling te wennen en elkaar beter te leren kennen. De ander kruipt misschien vanzelf meer uit zijn/ haar schulp.
